Gastblog
Het is tijd voor meer stemmen in het gesprek. #normaaloverdrugs is begonnen met een knal van eigen bodem, nu horen we graag van anderen die zich het drugsbeleid aantrekken. Ook een blog schrijven? Kijk hier voor de voorwaarden en stuur hem in!
Als Industrieel Ontwerper (26) is mijn vakgebied om nieuwe oplossingen te vinden voor oude problemen. Daarbij kijk ik niet alleen naar producten, waar mijn vakgebied zich vroeger vooral mee bezig hield, maar ook breder naar service systemen en macrotrends in de maatschappij. Een macrotrend waar ik me al een tijdje aan erger en die ik graag opgelost zou zien, is polarisatie. Met deze blog zou ik graag toelichten hoe ons drugsbeleid binnen deze macrotrend van polarisatie valt, en hoe ik denk dat deze trend bij te sturen is naar een samenleving met meer cohesie.
In de politiek zien we een aantal fenomenen die de polarisatie tussen gebruikers en niet-gebruikers vergroten. Allereerst de zondebok: als je drugs gebruikt, moet je je schamen. Er wordt hard beleid gevoerd tegen drugs, waardoor gebruikers het stiekem moeten doen. Daardoor is er onvoldoende voorlichting en is het niet duidelijk waar gebruikers hulpverleners kunnen vinden die ze daadwerkelijk willen helpen, in plaats van mensen die hen eigenlijk willen overtuigen te stoppen met drugsgebruik.
Het is niet duidelijk welke hulpverleners drugsgebruikers daadwerkelijk willen helpen
Als tweede de hypocrisie: waarom is er tegen alcohol en sigaretten niet hetzelfde beleid? Je zou kunnen zeggen dat drugs schadelijker zijn, maar dat geldt ook alleen maar bij overmatig gebruik. Op dezelfde manier waarop alcohol en roken bij overmatig gebruik tot schade leiden.
Dan wordt er vaak nog de criminaliteit genoemd: door jouw drugsgebruik ondersteun je de ‘tegenpartij’ in de drugsoorlog. Zij verdienen aan jou het geld om te ‘vechten’ tegen ‘het goede’: de politie en andere overheidsorganen. Ik geloof dat er geen enkele drugsbaron is die geheel vrijwillig en met gevaar voor eigen leven ‘oorlog’ voert met de politie. Deze gedragspatronen komen voort uit dezelfde framing door de overheid die voor de gebruiker wordt gevoerd: de zondebok.
Geen enkele drugsbaron voert vrijwillig ‘oorlog’ tegen de politie
Ik heb veel ervaring met technofestivals, en ik denk dat er weinig plekken zijn waar ik me met andere festivalgangers zo op mijn gemak heb gevoeld. Het is even alles loslaten, zonder je zorgen te maken. Want verantwoord drugsgebruik gaat niet over helemaal wappie gaan. Verantwoord drugsgebruik gaat over liefde voor je medemens en je gelukkig voelen, even alles loslaten en geen zorgen over gisteren of morgen.
Drugsgebruik gaat niet over helemaal wappie gaan, maar om liefde voor je medemens
Stel je nu eens een maatschappij voor waar we dit gedachtegoed van festivals meenemen naar het drugsbeleid van de overheid. En daarbij heb ik het niet over legalisatie van alle drugs, want, gekeken naar onze buurlanden, is dat niet mogelijk. Dat zou te veel drugstoerisme aantrekken. Maar het begint al bij voorlichting en de verbinding tussen gebruikers en niet-gebruikers. Gebruikers kunnen hun gebruik wat minder opdringen aan niet-gebruikers door vermindering van overlast. Dit kan door goed te informeren bij anderen (sociaal of op het internet) wat zij prettig vinden. Niet-gebruikers kunnen zich verdiepen in wat maakt dat iemand drugs gebruikt. Door meer empathie voor drugsgebruik worden excessen in drugsgebruik beter onder controle gehouden en vermindert de overlast.
Ik denk dat meer liefde voor de medemens een hoop problemen zou kunnen oplossen in onze maatschappij, waaronder drugsgebruik. Laten we de polarisatie wegnemen door te zoeken naar wat verbindt, en weg te nemen wat scheidt.
De blogschrijver blijft graag anoniem.
Zijn naam en contactgegevens zijn wel bij het campagneteam van #normaaloverdrugs bekend.
(credits stockfoto: ND3000)
