De oneliners van #normaaloverdrugs prikkelen de onvermoede lezer. Elke oneliner wordt gestaafd door gedegen onderzoeken. Van jouw suggestie verwachten we hetzelfde. Een kwinkslag met kennis van zaken. Vlijmscherp op de inhoud, 100% correct.
Spread the word!
Deel op social media en maak het verschil
Het is eigenlijk heel simpel: de Opiumwet (waar de nieuwe drugswet onderdeel van is) is voor stoffen die ‘het bewustzijn van de mens beïnvloeden’ en ‘kunnen leiden tot schade aan zijn gezondheid en schade voor de samenleving’. Beide zijn niet bewezen voor de stoffen die de nieuwe drugswet verbiedt. Ze horen dus niet in deze wet thuis.
De nieuwe drugswet werkt contraproductief: het verbod creëert nieuwe criminaliteit. Er ontstaat straathandel en de zware criminelen die al in de klassieke drugshandel zien hun aandeel stijgen. En dat terwijl de verkoop en consumptie van de verboden stoffen niet of nauwelijks in verband worden gebracht met criminaliteit! De nieuwe drugswet maakt van belastingbetalers kostenposten voor justitie.
Een drugsverbod werkt niet. De wetenschap en de praktijk tonen het keer op keer aan: je verliest de controle en pakt de probleemgevallen niet aan. Met regulering kun je de productie en verkoop van drugs wél in goede banen leiden.
Volgens de politiek is het drugsverbod vooral bedoeld om de volksgezondheid te beschermen. Integendeel. Een verbod leidt tot straathandel en slechte drugs. Door productie en verkoop van drugs te reguleren kun je kwaliteitseisen stellen. Gecombineerd met preventie en voorlichting zorgt dat voor een goed drugsbeleid.
De combinatie van drank en drugs is een hit. Maar het is niet bepaald een veilig concept voor een avondje uit. In de meeste drugsincidenten speelt de combinatie een grote rol. Maar voorlichting hierover? Ho maar. Liever ziet de politiek één drug als oorzaak. Op naar de volgende dan maar?
Een drugsverbod werkt niet, dat hebben de afgelopen decennia bewezen. Drugs zijn goedkoper en makkelijker te krijgen zijn dan ooit, dat zal na de nieuwe drugswet net zo goed voor NPS gelden. Dat verbieden leidt tot minder vraag, is een illusie. De vraag blijft, en het aanbod dus ook. Als het niet legaal kan, dan maar illegaal.
Niet telen, wel roken. Niet inkopen, wel verkopen. Maar niet te veel. En niet aan iedereen. We handhaven streng, soms knijpen we een oogje toe. Dit gedoogbeleid is het echte wietexperiment. Evaluatie: coffeeshops werken goed, alleen de achterdeur moet worden gereguleerd. Actie: het rapport ligt al 40 jaar te verstoffen. Vooruit, het wordt tijd!
Soms willen mensen even ontsnappen aan de drukte van het dagelijks leven. Daarbij nemen ze soms drugs. Dat is van alle tijden en alle culturen. Alleen als we die vraag erkennen, kunnen we effectieve maatregelen nemen om criminele en medische excessen tegen te gaan.
Zo’n tien procent van de Nederlanders consumeert jaarlijks drugs. Naar schatting hebben ongeveer 4,5 miljoen Nederlanders minstens een keer in hun leven drugs genomen. Zij verdienen een normaal drugsbeleid, waarbij ze niet afhankelijk zijn van criminelen.
Wetenschappers zijn het erover eens: de nieuwe drugswet is geen goed idee. Experts van het RIVM, en denktanks Parlement en Wetenschap en DrugsDialoog raden de wet af op basis van ervaringen uit het buitenland en gedegen beleidsonderzoek. Laten we stoffen éérst onderzoeken en dán pas conclusies trekken.
De nieuwe drugswet verbiedt voortaan stoffen waarvan niet is aangetoond dat ze schadelijk zijn en niet dat ze een psychoactieve werking hebben. De wettelijke bewijslast gaat het raam uit en dat zet de deur open naar willekeur. Want als je de schadelijkheid of werking niet meer hoeft te bewijzen, waar ligt dan de grens voor het volgende verbod?
De vrijheid van de burger staat ‘onder drug’. De politiek kan beter investeren in preventie en voorlichting dan in het bestrijden van drugs. Op die manier worden onze belastingcenten wel zinvol besteed.
Slachtoffers van drugsgeweld zijn te voorkomen. Met het reguleren van drugs ontneem je criminelen hun verdienmodel. Afrekeningen zijn er dan nog steeds, maar die vinden plaats bij de fiscus en niet meer op straat. Bijna 40 burgemeesters ondertekenden daarom een manifest om softdrugs te legaliseren.
Jaarlijks kost drugsbestrijding 4,5 miljard euro. En het wordt alleen maar meer. Zeker de helft van de capaciteit van politie en justitie wordt besteed aan drugs en driekwart van de grote rechercheonderzoeken is gericht op drugs. Het is dweilen met de kraan open. Drugsbestrijding is een dure verslaving die soms een kortdurende euforie oplevert, maar de echte problemen niet oplost.